Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zambrowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia (...) r.

SĄD REJONOWY W ZAMBROWIE I WYDZIAŁ CYWILNY

w składzie:

Przewodniczący – SSR Paweł Płoński

Protokolant – Danuta Sawicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu (...) r. w Z.

sprawy z powództwa K. B.

przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu w W.

o zapłatę 14.000,00 zł

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od powoda K. B. na rzecz pozwanego Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W. kwotę 4.800,00 zł (cztery tysiące osiemset i 00/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, stanowiących koszty zastępstwa prawnego.

Sygn. akt I C 228/16

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Zambrowie z dnia (...) r.

Powódka K. B. wystąpiła w dniu 11 stycznia 2016 r. z pozwem przeciwko Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu z siedzibą w W., w którym domagała się zapłaty od pozwanego na swoją rzecz kwoty 14.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia (...) r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazała, że dochodzona przez nią pozwem kwota stanowi zadośćuczynienie za krzywdę doznaną w wypadku komunikacyjnym w dniu (...) r., powołując się przy tym na art. 445 k.c. (k. 2-12).

Pozwany Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa jako całkowicie bezzasadnego i zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu przede wszystkim zakwestionował istnienie swojej odpowiedzialności w świetle ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (...) i (...) zarówno co do zasady, jak i wysokości, albowiem posiadacz pojazdu mechanicznego, którego ruchem wyrządzono szkodę, w chwili zdarzenia był ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. (k. 38-45).

Sąd Rejonowy w Zambrowie ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu (...) r. około godz. (...), na drodze relacji S. Stary – M., w miejscowości T. (gm. Z.) doszło do wypadku komunikacyjnego, w którym I. P. kierując samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i będąc w stanie nietrzeźwości nie dostosował prędkości jazdy do warunków panujących na drodze oraz nie zachował należytej ostrożności, w wyniku czego zjechał na prawe pobocze drogi uderzając przodem kierowanego przez siebie pojazdu w betonową barierkę mostu. Na skutek tego wypadku pasażera pojazdu K. B. (poprzednio K.) doznała obrażeń ciała w postaci złamania obydwu kości udowych, stłuczenia płuc z następową niewydolnością oddechową, wielomiejscowych stłuczeń tkanek miękkich powłok skórnych i głębiej położonych, z następowym stanem zapalnym płuc będącym skutkiem stłuczenia płuc.

Sprawca wypadku I. P. został skazany prawomocnym wyrokiem karnym wydanym w dniu (...) r. przez Sąd Rejonowy w. M. w sprawie o sygn. akt II K (...).

Pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), kierowany przez sprawcę wypadku, w chwili zdarzenia był objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (tzw. OC), na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z firmą (...) S.A. w dniu (...) r., potwierdzonej polisą serii (...) Nr (...).

Pismem z dnia 24 listopada 2014 r. K. B. – reprezentowana przez (...) Sp. z o.o. w L. – zgłosiła w (...) S.A. w B. szkodę osobową z polisy OC sprawcy i jednocześnie wystąpiła o wypłatę świadczeń pieniężnych z tytułu zadośćuczynienia i odszkodowania, które to roszczenia powstały na skutek obrażeń odniesionych przez nią w przedmiotowym wypadku komunikacyjnym z dnia (...) r.. Powyższa szkoda została zarejestrowana w (...) S.A. pod nr (...), jednakże następnie akta sprawy (z nieznanych przyczyn) zostały przekazane w dniu (...) r. do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. Ostatecznie w piśmie z dnia (...) r. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny odmówił K. B. wypłaty jakichkolwiek świadczeń z uwagi na brak podstaw prawnych. Pismem z tego samego dnia, tj. (...) r. (...) S.A. w odpowiedzi na zapytanie (...) potwierdziło, że pojazd marki F. (...) o nr rej. (...) objęty było ochroną ubezpieczeniową w (...) S.A. w okresie od dnia (...) r. do dnia (...) r., na podstawie polisy serii (...) Nr (...).

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie poniższych dowodów: dokumentów dołączonych do pozwu (k. 16-30), pisma (...) S.A. z dnia (...) r. (k. 48), akt szkodowych (płyta CD-R – k. 49), zeznań świadka I. P. (k. 81 odw.-82), a także dokumentów z dołączonych do sprawy akt sprawy karnej Sądu Rejonowego w. M. o sygn. akt II K (...).

Sąd Rejonowy w Zambrowie zważył, co następuje:

Okoliczności wypadku komunikacyjnego z dnia (...) r. nie budziły wątpliwości i nie były przedmiotem sporu pomiędzy stronami w niniejszej sprawie. Sporną kwestią okazała się natomiast legitymacja strony pozwanej, która zarzuciła, iż nie ponosi odpowiedzialności za skutki tego wypadku, bowiem w chwili zdarzenia pojazd sprawcy wypadku objęty był ochroną ubezpieczeniową w zakresie OC przez firmę (...) S.A.. Należy przy tym podkreślić, że strona powodowa – reprezentowana w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika – w treści pozwu nawet w najmniejszym stopniu nie wskazała podstaw odpowiedzialności Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego za skutki przedmiotowego wypadku. Również pomimo podniesionego przez pozwanego zarzutu braku legitymacji biernej, strona powodowa nie zajęła stanowiska w tej kwestii w zakreślonym przez Sąd terminie (pkt III postanowienia z dnia (...) r. – k. 58).

Zgodnie z treścią obowiązującego obecnie art. 98 § 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity z dnia 8 lutego 2013 r. – Dz. U. z 2013 r., poz. 392 ze zm.) do zadań Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego należy zaspokajanie roszczeń z tytułu ubezpieczeń obowiązkowych, o których mowa w art. 4 pkt 1 i 2 ustawy, w granicach określonych na podstawie przepisów rozdziałów 2 i 3 ustawy, za szkody powstałe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: pkt 1). na osobie – gdy szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości; pkt 2). w mieniu – w przypadku szkody, w której równocześnie u któregokolwiek uczestnika zdarzenia nastąpiła śmierć, naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia, trwający dłużej niż 14 dni, a szkoda została wyrządzona w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną posiadacza pojazdu mechanicznego lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości; pkt 3). na osobie, w mieniu, w mieniu i na osobie – gdy: a) posiadacz zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego ruchem szkodę tę wyrządzono, nie był ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, b) posiadacz zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego ruchem szkodę tę wyrządzono, zarejestrowanego za granicą na terytorium państwa, którego biuro narodowe jest sygnatariuszem Porozumienia Wielostronnego, nie był ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, a pojazd mechaniczny był pozbawiony znaków rejestracyjnych, bądź znaki te nie były, w momencie zdarzenia, przydzielone temu pojazdowi przez właściwe władze, c) rolnik, osoba pozostająca z nim we wspólnym gospodarstwie domowym lub osoba pracująca w jego gospodarstwie rolnym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z posiadaniem przez rolnika tego gospodarstwa rolnego szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia, a rolnik nie był ubezpieczony obowiązkowym ubezpieczeniem OC rolników.

Stosownie do zasady nieretroakcji wyrażonej w art. 3 k.c., w niniejszej sprawie należało rozpatrzyć kwestię odpowiedzialności (...) według przepisów obowiązujących na datę wypadku, tj. dzień (...) r.. Zgodnie z treścią art. 51 § 2 ustawy z dnia 28 lipca 1990 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jednolity z dnia 18 grudnia 1995 r. – Dz. U. 1996, Nr 11, poz. 62 ze zm.) do zadań Funduszu należy wypłacanie odszkodowań i świadczeń z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 3 ustawy, w granicach określonych na podstawie przepisu art. 5 ustawy: za szkodę na osobie – gdy szkoda wyrządzona została w okolicznościach uzasadniających odpowiedzialność cywilną: a) posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem mechanicznym, a nie ustalono ich tożsamości i nie zidentyfikowano pojazdu, b) rolnika, a nie ustalono jego tożsamości; natomiast za szkodę na mieniu i osobie – gdy: a) posiadacz zidentyfikowanego pojazdu mechanicznego, którego ruchem szkodę tę wyrządzono, nie był ubezpieczony ubezpieczeniem obowiązkowym, b) rolnik lub osoba pracująca w jego gospodarstwie rolnym wyrządzili szkodę pozostającą w związku z prowadzeniem gospodarstwa rolnego, a rolnik nie miał ubezpieczenia obowiązkowego.

W kontekście powyższych przepisów, a także materiału dowodowego zgromadzonego dotychczas w sprawie, jednoznacznie należało stwierdzić, że nie zachodziła żadna z przesłanek odpowiedzialności (...) w związku z przedmiotowym wypadkiem z dnia (...) r., w którym krzywdy miała doznać powódka. Zarówno z dokumentów zebranych w aktach sprawy karnej (sygn. akt II K (...) – k. 9), jak też pisma (...) S.A. z dnia (...) r. (k. 48) wynikało, że pojazd marki F. (...) o nr rej. (...), kierowany przez sprawcę wypadku I. P., w chwili zdarzenia był objęty ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów (tzw. OC), na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z firmą (...) S.A. w dniu (...) r., potwierdzonej polisą serii (...) Nr (...). Powyższa okoliczność została również potwierdzona zeznaniami samego kierowcy i współwłaściciela pojazdu I. P. (k. 81 odw.-82). W piśmie (...) S.A. z dnia (...) r. wprawdzie dodatkowo wskazano, że ochrona ubezpieczeniowa tego pojazdu zakończyła się przed upływem 12 miesięcy, na który to okres została początkowo zawarta umowa ubezpieczenia, jednakże nastąpiło to już po wypadku (tj. dnia (...) r.) i na skutek – jak wynikało z pisma i zeznań świadka I. P. – zbycia wraku pojazdu. Powyższa okoliczność zapewne stała się też przyczyną przekazania przez (...) S.A. akt dotyczących likwidacji szkody zgłoszonej przez powódkę w dniu 26 listopada 2014 r. w tej firmie ubezpieczeniowej, właśnie do (...), który też udzielił odpowiedzi na zgłoszone przez powódkę roszczenia w piśmie z dnia (...) r.. Niezależnie od tego, w świetle przytoczonych okoliczności, zdaniem Sądu brak było jednak podstaw do przyjęcia w niniejszej sprawie legitymacji biernej po stronie pozwanego (...), skoro zostało udowodnione, że pojazd w chwili zdarzenia był objęty ochroną ubezpieczeniową w zakresie OC w firmie (...) S.A. – a zatem nie zachodziła żadna z przesłanek ustawowych przewidujących odpowiedzialność (...) za szkody wynikające ze zdarzeń drogowych. Strona powodowa pomimo powyższych dowodów i zgłoszonego zarzutu braku legitymacji po stronie pozwanej, nie podjęła żadnej obrony swojego stanowiska zajętego w pozwie, ani nie przedstawiła żadnych okoliczności na jego poparcie. W związku z tym nie budziło żadnych wątpliwości, że brak legitymacji po stronie pozwanej musiał skutkować oddaleniem powództwa w niniejszej sprawie jako całkowicie bezpodstawnego, bez konieczności przeprowadzania dalszego postępowania dowodowego (o czym orzeczono w postanowieniu z dnia (...) r. – k. 82 odw.).

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Rejonowy orzekł, jak w pkt I sentencji wyroku. O kosztach procesu natomiast orzeczono w pkt II sentencji wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 w zw. z art. 99 k.p.c., obciążając nimi w całości powódkę i zasądzono od niej na rzecz pozwanego koszty zastępstwa prawnego ustalone przy uwzględnieniu § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804).