Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zambrowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Zambrowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia Anna Iwanowska

Protokolant Renata Konert

w obecności Prokuratora Katarzyny Kluczek-Przybylskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 08.02.2018r., 22.03.2018r., 05.04.2018r., 10.05.2018r.

sprawy J. Z., urodz. w dniu (...) w L., syna L. i O. z domu S.

oskarżonego o to, że:

w dniu 09.11.2015r w B. na terenie Aresztu Śledczego w B. przy ulicy (...) znieważył funkcjonariusza publicznego w osobie przewodniczącej (...) podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych w ten sposób, że sporządzając zażalenie na postanowienie Sądu w sprawie II W 112.15 użył pod adresem wymienionej słów powszechnie uznanych za obelżywe

tj. o czyn z art. 226 § 1 kk

I.  Oskarżonego J. Z. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 226 § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę 2 (dwa) miesięcy pozbawienia wolności.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata J. B. kwotę 3099,60 (trzy tysiące dziewięćdziesiąt dziewięć i 60/100) złotych w tym kwotę 579,60 (pięćset siedemdziesiąt dziewięć i 60/100) złotych tytułem 23% podatku VAT, tytułem pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

III.  Zwalnia oskarżonego J. Z. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 312/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 09 listopada 2015 r. w B. na terenie Aresztu Śledczego w B. przy ulicy (...) J. Z. sporządził zażalenie na postanowienie Sądu Rejonowego w (...) z dnia 05 listopada 2015r. W zażaleniu J. Z. użył sformułowania „zakute pały” czym znieważył funkcjonariusza publicznego w osobie przewodniczącej (...) podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, która zgodnie z zakresem swoich obowiązków dokonywała dekretacji pism wpływających do (...) Sądu Rejonowego w (...), a ponadto wydawała zaskarżone przez J. Z. postanowienie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k.216v), zeznania świadka J. P. (k.228v-229), pismo z Aresztu Śledczego w B. z dnia 05.12.2016r. (k.74), opinię sądowo-psychiatryczną (k.76-80), opinię o stanie zdrowia (k.196), kserokopię zażalenia (k. 1 ze zbioru A).

Oskarżony J. Z. (k.216v) nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wskazał, że kierował pismo do Sądu Okręgowego w (...), przyznał, że użył słów niegrzecznych, ale to nie były słowa obraźliwe. Oskarżony wskazał, że nie pamięta co napisał, był w strasznym gniewie, był obrażony na system a nie na osobę, pisał w liczbie mnogiej i bezosobowo. Oskarżony wskazał, że czuł się wtedy źle, czuł się pokrzywdzony. Oskarżony podał ponadto, że chyba przeprosił panią sędzię jeżeli obraził.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że oskarżony J. Z. w swoim zażaleniu skierowanym do Sądu Okręgowego w (...) użył słów powszechnie uznanych za obelżywe, co spowodowało znieważenie funkcjonariusza publicznego podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych. Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na uznanie za wiarygodne w części dotyczącej przyznania się do użycia wskazanych słów, natomiast w pozostałej części stanowią przyjętą przez niego linię obrony.

Przesłuchana w charakterze świadka pokrzywdzona J. P. (k. 228v-229) w swoich zeznaniach podała, że z tego co pamięta oskarżonemu dokonano zamiany kary grzywny na zastępczą karę aresztu, ona wydawała to postanowienie, oskarżony złożył zażalenie, w którym napisał do sędziów że to „zakute pały”. Świadek wskazała, że była pierwszą osobą, która zapoznawała się z treścią pisma i niewątpliwie oskarżony miał tego świadomość. Świadek podała, że czuła się zbulwersowana i czuła się obrażona jako sędzia. W ocenie Sądu zeznania świadka zasługują na uznanie jako w pełni wiarygodne i oddające rzeczywisty przebieg wydarzeń.

Z opinii biegłych psychiatrów (k.76-80) wynika, że aktualnie u J. Z. nie stwierdzono objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, stwierdzono zaś organiczne zaburzenia osobowości oraz uraz głowy w wywiadzie. W chwili popełnienia zarzucanego mu czynu, o ile go popełnił, miał zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i ograniczoną w stopniu nieznacznym zdolność kierowania swoim postępowaniem (nie zachodzą warunki art. 31 § 1 i 2 kk). W opinii wskazano, że sprawność intelektualna badanego jest w normie, pozwala na krytyczny odbiór rzeczywistości, planowanie i przewidywanie konsekwencji swoich zachowań. Oskarżony zna podstawowe zasady i normy współżycia społecznego, wie że zarzucany mu czyn jest karalny, zwłaszcza że miał już doświadczenia w tym względzie. Opiniowany tłumaczy swoje zachowanie zdenerwowaniem i nie dostrzega negatywnego oddźwięku napisanych przez siebie słów. Opinia została sporządzona przez profesjonalnych biegłych, jest wiarygodna i w pełni zasługuje na podzielenie w całości.

W ocenie Sądu uznać należy, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 226 § 1 kk. Zgodnie z tym przepisem kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Oskarżony w złożonym zażaleniu (k.1 ze zbioru A) odniósł się w obraźliwy sposób do sędziów, którzy orzekali w jego sprawie. Oskarżony użył sformułowania „zakute pały” które należy uznać za obraźliwe, znieważające osobę, do której jest kierowane. Dobrem chronionym art. 226 § 1 kk jest przede wszystkim szacunek dla instytucji reprezentowanej przez funkcjonariusza publicznego, a także – jako dobro oboczne – godność osobista funkcjonariusza lub osoby do pomocy mu przybranej (por. Komentarz do art. 226 kk red. Grześkowiak 2018, wyd. 5/Hałas. Legalis). Przestępstwo można popełnić jedynie z winy umyślnej, natomiast ze względu na charakter znamienia "znieważa i poniża" sprawca może działać jedynie z zamiarem bezpośrednim. Wskazać ponadto należy, iż jak słusznie zauważył Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 20 czerwca 2012 roku w sprawie I KZP 8/12 do znamion przestępstwa określonego w art. 226 § 1 kk nie należy publiczne działanie sprawcy. Zdecydowanie wskazać należy, iż właśnie umyślnie i z zamiarem bezpośrednim działał oskarżony. Pomimo tego, że wskazuje on że działał w stanie zdenerwowania to czyn jaki popełnił oskarżony nie był czynem impulsywnym. Napisanie pisma odbywa się inaczej niż użycie słów w stanie wzburzenia. Tu oskarżony musiał przemyśleć swoje zachowanie i pomimo tego użyć w piśmie sformułowania znieważającego adresatów pisma. Oskarżony zdawać musiał sobie sprawę z tego, że pismo jego zostanie przeczytane przez szereg osób, gdyż taka jest właściwość zażalenia. Fakt, że oskarżony nie mógł wiedzieć kto będzie rozpoznawał jego zażalenie, nie ma wpływu na to, że wiedział, że zażalenie zanim trafi do rozpoznania w sądzie okręgowym, zostanie przeczytane przez przewodniczącego wydziału (...) w sądzie w którym wydano orzeczenie. Wskazać należy, iż istotnym w niniejszej sprawie jest kontekst w jakim oskarżony użył obraźliwego zwrotu. Odnosił się on wówczas bezpośrednio do wydania wobec niego orzeczenia o wymierzeniu mu zastępczej kary aresztu, postanowienie w tym zakresie wydawała zaś pokrzywdzona J. P.. Z uwagi na to pomimo użycia przez oskarżonego liczby mnogiej sędzia wydająca zaskarżone postanowienie mogła poczuć się bezpośrednio obrażona.

Z uwagi na powyższe Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu i wymierzył mu karę 2 miesięcy pozbawienia wolności. Wskazać należy, iż oskarżony jest osobą wielokrotnie karaną, obecnie w jego karcie karnej widnieje 21 wyroków (k.242-245). Oskarżony odbywa obecnie karę pozbawienia wolności, z uwagi na powyższe jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności może odnieść cele stawiane przed wymiarem kary. Oskarżony (k.216-216v) nie posiada żadnego majątku, utrzymuje się z opieki społecznej, jak wynika z akt sprawy jest osobą bardzo schorowaną, z uwagi na to sąd nie miał możliwości orzeczenia wobec niego kary wolnościowej. W ocenie Sądu kara 2 miesięcy pozbawienia wolności powinna pozytywnie wpłynąć na zachowanie oskarżonego w przyszłości i powstrzymać go od popełnienia podobnych przestępstw w przyszłości.

Z uwagi na to, że oskarżony nie posiada majątku i odbywa karę pozbawienia wolności (do czerwca 2019 roku) Sąd na mocy art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w całości .

Ponadto Sąd zasądził na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata J. B. kwotę 3099,60 złotych tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Kwota została ustalona w oparciu o Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia 03 października 2016 roku - § 17 ust. 2 pkt 3 oraz § 20, a także § 22 zgodnie, z którym do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji, co skutkuje tym że za pierwsze postępowanie przed sądem rejonowym jak również za postępowanie odwoławcze koszty zostały naliczone zgodnie z obowiązującym wówczas Rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy udzielonej przez adwokata z urzędu z dnia z dnia 22 października 2015r. - § 17 ust. 2 pkt 3 i 4 oraz § 20.