Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zambrowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Zambrowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia Anna Iwanowska

Protokolant Izabela Orłowska

w obecności Prokuratora Marka Mioduszewskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 22.02.2018r., 10.04.2018r., 10.05.2018r., 05.06.2018r., 21.06.2018r., 23.07.2018r., 14.08.2018r., 18.09.2018r.

sprawy T. K., urodz. (...) w W., syna A. i B. z d. Z.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 08 marca 2017 roku w Z. woj. (...) znajdując się pod wpływem substancji psychotropowych w postaci amfetaminy w stężeniu 170,0 ng/ml we krwi, prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy m-ki (...) o nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 178a § 1 kk

I.  Oskarżonego T. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 178a § 1 kk skazuje go, zaś na mocy 178a § 1 kk w zw. art. 34 § 1 i 1a pkt 1, § 2 pkt 1 i 3 kk w zw. z art. 35 § 1 kk wymierza mu karę 10 (dziesięć) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydzieści) godzin w stosunku miesięcznym.

II.  Na mocy art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego T. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzy) lat.

III.  Na mocy art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego T. K. świadczenie pieniężne w wysokości 5000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

IV.  Zasądza od oskarżonego T. K. na rzecz Skarbu Państwa 180 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz obciąża go pozostałymi kosztami procesu.

Sygn. akt II K 423/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 08 marca 2017 roku w godzinach porannych T. K. wraz z M. K. przyjechali na parking Komendy Powiatowej Policji w Z.. T. K. udał się do Komendy, zaś jego koleżanka została w samochodzie. Podczas prowadzenia czynności z T. K. funkcjonariusze powzięli wątpliwość co do stanu w jakim się on znajdował. Przeprowadzone badania wykazały, że znajdował się on pod wpływem substancji psychotropowej, którą zażył podczas jazdy samochodem. W związku z powyższym T. K. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy m-ki (...) o nr rej. (...) znajdując się pod wpływem substancji psychotropowych w postaci amfetaminy w stężeniu 170,0 ng/ml we krwi.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: zeznania świadka Ż. Z. (k.117v), częściowo zeznania świadka M. K. (k.108v-109,3v), sprawozdanie z przeprowadzonych badań chemiczno-toksykologicznych (k.7-8), protokół pobrania krwi od T. K. (k.9), notatki urzędowe (k.14,15,16,29,34,54), opinię numer (...) z zakresu badań toksykologicznych (k.22-24), pismo z UM w O. (k.33), pismo ze Starostwa Powiatowego w O. (k.35), decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia 20.04.2017r. (k.36-37), decyzję Starosty (...) z dnia 31.08.2017r. (k. 38-39), pismo z dnia 05.07.2018r. z płytą CD (k.113-114), pismo z KPP w Z. z dnia 17.08.2018r. (k.123).

Oskarżony T. K. (k.80v) nie przyznał się do stawianego mu zarzutu, w swoich wyjaśnieniach wskazał, że został wezwany do Z. na Komendę pod pretekstem odebrania dokumentów od samochodu, przyjechał przed 7 rano, był zmęczony, więc przed wejściem na komendę, na parkingu w samochodzie zażył dawkę amfetaminy. Oskarżony wskazał, że zażywał amfetaminę przez 6 lat, więc czułby się zmęczony w pracy. Oskarżony podał, że nie chciał zeznawać w sprawie więc policjanci powiedzieli, że zrobią mu za karę zarzut prowadzenia pojazdu pod wpływem. Oskarżony wskazał ponadto, że o 7.30 podpisał protokół a o 8.00 policjanci stwierdzili, że jest pod wpływem narkotyków. Oskarżony podkreślił, że podczas jazdy nie spożywał narkotyków, że jest to nie wykonalne fizycznie. Wskazał ponadto, że do Z. przyjechał z M. K., która jest jego koleżanką, jak wyjeżdżali z O. to ona zaczęła pić piwo, w Z. też piła. Oskarżony odmówił odpowiedzi na dalsze pytania wskazując, że są bezcelowe.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że oskarżony dopuścił się przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego będąc pod wpływem środka odurzającego. Sam fakt prowadzenia pojazdu pod wpływem środka odurzającego nie budzi żadnych wątpliwości i został potwierdzony zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Wyjaśnień oskarżonego zaś nie można uznać za wiarygodne, stanowią one przyjętą przez niego linię obrony i nie znajdują odzwierciedlenia w pozostałym materiale dowodowym.

Jako świadka przesłuchano w sprawie kobietę, która wraz z oskarżonym przyjechała w dniu zdarzenia do Z.. Świadek M. K. (k. 106v-107,3v) w swoich zeznaniach na rozprawie podała, że chciała, żeby oskarżony przywiózł ją do Z., kiedy podjechali pod komendę w Z. jak wskazała świadek „T. przyjebał”, następnie dopytana co to oznacza wskazała, że jak stali pod komendą, oskarżony wciągnął coś białego, nie wie co to było, zrobił kreski na telefonie i wciągnął. Następnie poszedł na komendę i już nie wrócił. Świadek wskazała, że nie wie po co pojechał na komendę, wskazała ponadto, że jak składała zeznania to była pijana i nie wiedziała co mówi, dzisiaj jest trzeźwa. Policjantom nie mówiła, że jest pijana, bo nie pytali. Świadek podała, że wypiła wówczas dwa lub trzy mocne piwa. Wcześniej w nocy też piła piwo. Świadek dopytana przez Sąd jak znalazła się w sądzie podała, że przyjechała autobusem z O.. W swoich wcześniejszych zeznaniach złożonych na Komedzie Policji Powiatowej w Z. w dniu 08 marca 2017 roku świadek podała, że w nocy około 03.00 w dniu składania zeznań, zadzwonił do niej oskarżony i zaproponował wspólny wyjazd do Z., wyjechali około 4 rano, w trakcie jazdy wdziała jak oskarżony przy użyciu kart bankomatowych wciągnął jakiś biały proszek do nosa, świadek wskazała, że nie wie skąd miał ten proszek ani nie pytała go, o to co zażywa. Nie proponował jej ani nie namawiał do zażycia proszku.

W ocenie Sądu pierwotne zeznania świadka M. K. należy uznać za wiarygodne, z kolei jej późniejszych zeznań w żadnej mierze nie można uzna za wiarygodne, ewidentnie zostały one zmienione po konsultacji z oskarżonym i mają działać na jego korzyść, wskazać należ również, że jej zeznania złożone na rozprawie odnośnie sposobu dotarcia do sądu są sprzeczne z rzeczywistością, gdyż jak widać na zabezpieczonym nagraniu z monitoringu do sądu przywiózł ją oskarżony.

Z uwagi na to, że świadek M. K. wskazywała, że podczas pierwszego przesłuchania była w stanie nietrzeźwości w charakterze świadka przesłuchano funkcjonariusz policji Ż. Z. (k.117v) która prowadziła przesłuchanie świadka w dniu 08 marca 2017 roku. Po okazaniu świadkowi protokołu przesłuchania świadka M. K. podała ona, że osoba przesłuchiwana musiała być trzeźwa, gdyż inaczej przesłuchanie nie mogłoby się odbyć, w protokole nie ma odnotowanych żadnych zastrzeżeń więc nikt nie kwestionował przebiegu czynności. Świadek podkreśliła, że jeśli miałaby jakiekolwiek wątpliwości co do stanu trzeźwości świadka, przeprowadziłaby badanie trzeźwości. W ocenie Sądu zeznaniom świadka należy dać wiarę w całości, świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, funkcjonariuszem policji i nie ma żadnego interesu w niezgodnym z prawdą obciążaniu oskarżonego.

Z badań przeprowadzonych przez Uniwersytet Medyczny w B. (k.7-8) wynika, że przeprowadzone badanie chemiczno-toksykologiczne krwi zabezpieczonej od T. K. w dniu 08.03.2017r. o godz. 9.45 (k. 9) wykazało zawartość amfetaminy w stężeniu 170,0 ng/ml. W badanym materiale nie stwierdzono obecności innych środków odurzających i substancji o działaniu psychotropowym. Oznaczony we krwi oskarżonego poziom amfetaminy mieści się w zakresie stężeń efektywnych (tzn. odczuwalne efekty dla biorcy i/lub w uchwytny sposób wpływające na sprawność psychomotoryczną człowieka).

Z kolei z opinii numer (...) (k. 22-24) wynika, że w oparciu o wyniki projektu badawczego o nazwie DRUID prowadzonego w latach 2006-2011 w 18 krajach Unii Europejskiej oraz ustaleń polskich toksykologów sądowych przyjmuje się, że stężenie wyższe niż 50 ng/ml amfetaminy we krwi odpowiada skutkom zaburzeń psychomotorycznych takich jak obecność alkoholu we krwi w stężeniu powyżej 0,5 promila. Biegli wskazali, iż odniesienie powyższych informacji do aktualnego stanu prawnego i przeczenie, czy osoba znajdowała się w stanie po użyciu czy też pod wpływem a co za tym idzie ocena kwalifikacji czynu zależy od organu procesowego. W ocenie Sądu opinie biegłych zasługują na uznanie za wiarygodne.

Zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona określone w art. 178a § 1 kk. W momencie zdarzenia w jego krwi zawartość amfetaminy odpowiadała stanowi nietrzeźwości i to w wysokim wymiarze. W opinii wskazano, że już stężenie amfetaminy wyższe niż 50 ng/ml odpowiada stężeniu alkoholu powyżej o,5 promila, a w krwi oskarżonego stężenie amfetaminy wynosiło 170,0 ng/ml. Wskazać należy, iż Sąd nie dał wiary oskarżonemu, który podał, że zażył amfetaminie po przyjeździe pod Komendę a wcześniej nie prowadził pod wpływem środków odurzających, w tym zakresie Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. K., która w swoich pierwszych zeznaniach podała, że oskarżony zażył amfetaminę w czasie jazdy. Zgodnie z art. 178a § 1 kk podlega karze kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Przestępstwo opisane w art. 178a § 1 kk stanowi realne zagrożenie dla życia i zdrowia nie tylko sprawcy ale również wszystkich innych uczestników ruchu. Powszechność w ostatnim czasie tego typu przestępstw stawia przed Sądem szczególnie ważne zadanie karania sprawców w sposób, który uświadomi innym zagrożenia płynące z nieprzestrzegania zasad ruchu drogowego i dopuszczanie się prowadzenia pojazdów pod wpływem środka odurzającego. Wskazać należy również, że oskarżony po popełnieniu przestępstwa nie poprawił swego zachowania, na rozprawę w dniu 21 czerwca 2018 roku, przyjechał samochodem, którym sam kierował pomimo zatrzymania mu prawa jazdy, co zostało utrwalone na monitoringu wizyjnym Sądu Rejonowego w Zambrowie (k.114,117v).

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 i n. kk. Sąd wziął pod uwagę sytuację materialną, rodzinną i osobistą oskarżonego. T. K. (k.80), jest rozwiedziony, ma na utrzymaniu córkę w wieku 13 lat, jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Oskarżony był wcześniej karany (k.41).

W ocenie Sądu kara wymierzona sprawcy, spełni wszelkie cele zapobiegawcze i wychowawcze. Wobec oskarżonego Sąd orzekł 10 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym. W ocenie Sądu kara ta jest jak najbardziej adekwatna do wagi czynu jakiego dopuścił się oskarżony. Kara ta będzie stanowiła wymierną dolegliwość dla oskarżonego i powinna mieć pozytywny wpływ na jego zachowanie w przyszłości.

Ponadto wobec oskarżonego na mocy art. 42 § 2 kk w zw. z art. 43 § 1 kk Sąd orzekł obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Obecnie oskarżony ma cofnięte uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi kategorii B z dnie z decyzją Starosty (...) z dnia 31 sierpnia 2017r. (k.38-39), wcześniej decyzją z dnia 20 kwietnia 2017 roku Prezydenta Miasta P. zatrzymano oskarżonemu dokument prawa jazdy (k.36-37). Ponadto Sąd orzekł wobec oskarżonego również obligatoryjne w przypadku popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk świadczenie pieniężne w najniższej możliwej wysokości tj. 5000 złotych.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych.